Day: July 30, 2021

เรื่องนี้แม่เป็นคนเล่าให้ฟัง ยายเองก็รู้เรื่องเหตุการณ์ดีตอนนั้นเราจึงไปซักยายคะยั้นคะยอ ว่าเล่าให้ฟังหน่อยอยากรู้มากๆเริ่มเรื่องเลยนะคะ ยายมีลูกทั้งหมด4คน แม่เราเป็นพี่คนโต คนที่2ท่านผู้หญิงสมมุติว่าชื่อ น้าน้อยนะคะ คนที่3เป็นผู้ชาย สมมุติว่าชื่อ จ่อยส่วนคนเล็กนี่ไม่ขอเล่านะคะเพราะตอนนั้นน้ายังเล็ก จำเหตุการณ์อะไรไม่ค่อยได้ตาเสียตอนแม่อายุ 15 จบม.3 พอดี น้าน้อยอายุ 14 แต่หัวไม่ดีออกโรงเรียนตั้งแต่จบ ป.6 แม่ไม่ได้เรียนต่อออกโรงเรียน มาช่วยยายทำนาแม่ต้องเป็นเสาร์หลักของครอบครัว พอหมดฤดูทำนา แม่จะพาน้าน้อยไปรับจ้างได้วันละไม่กี่สิบบาท มันหนักมากเลยนะคะสำหรับเด็กอายุ 15 ที่ต้องรับผิดชอบครอบครัว เครดิตฟรี ยายเล่าว่าตอนที่แม่กับน้ายังเป็นสาว มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ มาจีบมากหน้าหลายตาเรียกว่า หัวกระไดบ้านไม่เคยแห้งกันเลยทีเดียว…

เริ่มเรื่องเลยนะคะ…ช่วงเดือนตุลาคม เราต้องเข้าฟังการการประชุมวิชาการเครือข่ายวิศวกรรมเครื่องกลแห่งประเทศไทยวันที่ 16-18 ตุลาคม 2556แต่ไม่ได้นำเสนอบทความนะคะ ไปเอาข้อมูลการทำงานวิจัยค่ะ และงานนี้จัดขึ้นที่โรงแรมดุสิตธานีพัทยา (อันนี้ขอเอ่ยชื่อนะคะ เพราะไม่ใช่โรงแรมที่เกิดเหตุ)ตอนแรกดีใจมาก…ว่าภาควิชาต้องพาไปพักโรงแรมนี้ แต่แล้วก็ต้องสิ้นหวังเมื่อเราต้องไปพักโรงแรมอื่นที่อยู่ใกล้ๆ พวกเราทั้ง 24 คนพร้อมเดินทางไปพัทยาด้วยรถตู้แต่แยก 2คันค่ะ 13คนแรกไปคันที่หนึ่ง ส่วนเรานั่งคันที่สองกับสมาชิกอีก 10 ท่าน เครดิตฟรี เดินทางถึงโรงแรมประมาณ 4ทุ่มค่ะ ตอนเข้ามาข้างในเราก็ยกมือไหว้ศาลพระภูมิหน้าโรงแรมเพื่อขอให้ท่านดูแลปกปักรักษาและในช่วงนั้นประเทศไทยเรามีพายุเข้าฝนตก ฟ้าผ่า ไฟดับ บิวท์มากอ่ะบรรยากาศ โรงแรมเข้าไปจากซอยถนนใหญ่ประมาณ1 กิโลกว่าๆค่ะ ลักษณะโรงแรมเป็นตึกคล้ายๆอพาร์ทเม้นท์ มีสระว่ายน้ำข้างหลังลิฟท์ที่ขึ้นไปก็แคบๆ เข้าได้ไม่เกิน…

เรื่องมันเกิดขึ้นในปลายฤดูร้อนปีหนึ่ง เมื่อบรรดาสจ๊วตและแอร์รุ่นเดียวกับผมนัดรวมพลพรรคที่มีเวลาว่างตรงกันประมาณ 10 คน จัดทริปไปเที่ยวเกาะกูด โดยพักที่บ้านกึ่งรีสอร์ทบนเกาะเล็กๆส่วนตัว ห่างออกมาจากชายแดนของประเทศกัมพูชาไม่มากนักด้วยความที่อยากทำตัวเป็นไฮโซติดดิน พวกเราจึงทุลักทุเลเดินทางออกจากกรุงเทพฯในตอนบ่ายโดยรถโดยสารปรับอากาศของ บขส.จากสถานีเอกมัย มาลงที่ตัวจังหวัดตราดแล้วต่อรถสองแถวไปที่ท่าเรือ เพื่อต่อเรือไปยังเกาะที่พักอีกที ซึ่งกว่าจะถึงที่หมายก็พลบค่ำทุกคนจึงเหน็ดเหนื่อยเป็นอย่างยิ่ง ขนาดที่เรียกได้ว่าแทบจะคลานขึ้นบ้านพักกันเลย เครดิตฟรี หลังจากเติมพลังงานด้วยอาหารเย็น ที่เจ้าของรีสอร์ทจัดเตรียมให้จนอิ่มหมีพีมันแล้วพวกเราจึงออกเดินสำรวจบ้านพักและบริเวณโดยรอบ… มันมีลักษณะเหมือนบังกะโลชายหาดแบบโบราณทั่วไป คือยกพื้นสูงประมาณเมตรกว่าๆ ตัวเรือนทำด้วยไม้มีหน้าต่างโดยรอบ ทำให้อากาศถ่ายเทได้เป็นอย่างดี ด้านหน้าเป็นท้องทะเลสีครามเข้ากับสีฟ้าอ่อนของตัวบ้าน ด้านหลังอิงแอบกับเนินเขาลูกเล็กๆ ที่มีบรรดาพืชพันธุ์ต่างๆขึ้นเบียดเสียดกันอยู่มากมาย เสียงสรรพสัตว์ต่างๆ ร้องเบาๆ ดังออกมาจากป่าละเมาะนั้นแต่เสียงหนึ่งที่ทำให้ผมขนลุกด้วยความกลัวปนขยะแขยงมากที่สุดคือเสียงของตุ๊กแกที่ไต่ยั้วเยี้ยอยู่ตามผนังบ้านระหว่างทาง พวกเราได้พบปะพูดคุยกับชาวบ้านที่มาทำงานที่รีสอร์ทแห่งนั้น ทุกคนต่างก็มีอัธยาศัยอันดี ยกเว้นแต่พ่อแม่ลูกสามคนที่มองผมและซุบซิบกันด้วยท่าทีแปลกๆ… สล็อต…

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมได้รับฟังมาจากหลวงพี่ท่านหนึ่ง ตอนสมัยที่ผมบวชเณรเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว แน่นอนว่ามีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับภูตผีจากผู้เฒ่าผู้แก่ โดยเฉพาะ ผีเปรต ผีปอบ ผีโพง ผีกระสือ ผีกองกอย.. คือสมัยก่อนหมู่บ้านที่ผมอยู่ ยังไม่ได้พัฒนาเหมือนปัจจุบัน บ้านคนก็ยังไม่เยอะสักเท่าไหร่ วัดประจำหมู่บ้านจะอยู่ห่างออกไป แต่จะมีถนนตัดผ่านเข้าไปภายในตัววัด แล้วทะลุออกไปด้านหลังของวัด จะมีสะพานไม้เก่าๆ ซึ่งเชื่อมต่อไปสู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง มีประมาณ 10 หลังคาเรือน ห่างจากตัววัดออกไป 200 กว่าเมตร ซึ่งพื้นที่ตรงนั้นจะเต็มไปด้วยต้นไม้ปกคลุม ขนาดผ่านไปตอนกลางวันยังวังเวง และเงียบสงัดมาก แต่คนแถบนั้นอยู่กันนานจนชินไปแล้ว ส่วนบริเวณตัววัดจะล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่…

เป็นเรื่องของตัวเราเองเมื่ออายุประมาณ 8-9 ขวบ มีครั้งหนึ่งที่บ้านเราต้องไปงานศพที่ต่างจังหวัดกันหมด แม่เลยเอาเราไปฝากไว้ที่บ้านลุง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไหร่ บ้านลุงเป็นบ้านใต้ถุนสูงหลังใหญ่ อยู่กันหลายคน มีเด็กรุ่นๆ เดียวกันก็หลายคน เป็นลูกของลุง คือ พี่หวาน เป็นผู้หญิงอายุประมาณ 15 ปี แล้วก็ นิด กับ น้อย อายุพอๆ กับเรา นิดเป็นผู้ชาย ส่วนน้อยเป็นผู้หญิง ที่เหลือก็จะเป็นลูกคนงานที่มารับจ้างทำสวน เครดิตฟรี ตอนกลางคืนเรานอนกับพี่หวาน เอาฟูกปูพื้นนอนแล้วกางมุ้งคลุม ส่วนอีกมุ้งหนึ่งเป็นย่าวัน (แม่ของลุง)…

เรื่องมีอยู่ว่า.. เมื่อประมาณ 15 ปีที่แล้ว บ้านผมอยู่รามอินทรา กม.8 แน่นอนว่าสมัยนั้นความเจริญยังไม่เท่าปัจจุบันนี้ รถราก็ยังไม่ขวักไขว่ ตัวผมนั้นเป็นพวกผีเสื้อราตรีครับ ไม่ค่อยจะได้กลับบ้านสักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะนอนที่หอกับเพื่อนๆ แถวพระรามสาม อาทิตย์ 2 อาทิตย์จะกลับมาบ้านสักครั้ง แล้วเรื่องก็เกิดขึ้นในคืนหนึ่งที่ผมกลับบ้านครับ.. คืนนั้นผมกับเพื่อนๆ ก็ไปเที่ยวผับกันตามประสาวัยกำลังอยากลอง แต่คืนนั้นไม่รู้เป็นอะไร ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากดื่มเท่าไหร่ ปกติจะไม่เคยปฏิเสธ และผมก็รู้สึกอยากกลับบ้านด้วย พอผับเลิกประมาณเกือบตี 2 ผมก็บอกกับพวกเพื่อนๆ ว่าคืนนี้ไม่ไปนอนหอนะ อยากกลับบ้าน แล้วก็แยกตัวมา เครดิตฟรี ผมเรียกแท็กซี่จากสุขุมวิทไปรามอินทรา…